“Vartanus ile tanışın, hayatını yatağa bağımlı babasına adamış birlikte bayan. O, babasının her ihtiyacını karşılar, ona bağlanmış bu hayatta başka birlikte şey düşünemez hale gelmiştir. Sonra da Goncagul’ün yazısine odaklanın; acı birlikte farkındalığa ulaşmış, mafyozo sevingilisinin onunla asla evinlenmeyeceğini anlamış birlikte bayan. yaşamının erkeğine aşkla bağlı olan Goncagul, bu gerçeğin acısını ve umutsuzluğunu her gün yeniden yaşıyor. Gulnur’la yolumuz kesiştiğinde, kocasının her gün kendisine verdiği acılara boyun eğmiş birlikte bayan görüyoruz. Bu durumda bile tek birlikte şartı var: küçüklara dokunmaması. Kocasının zulmüne uğramak, onun için küçüklarının huzurundan daha katlanılabilir birlikte durum halini almış. Son olarak Tula’ya geldik. Tula’nın yazısini açıklama yapmak etmaya başladığımızda, yazısi diğer bayan zamanlarınkine benzemez. Ancak onunla ilgili detaylar açıklama yapmak etıldıkça, onun da kendine göre derin sorunları olduğunu görüyoruz. Bu portrelerin dramatik canlı olmakmları etrafında şekillenen sinema filmi, bizi bayan zamanların neden mücadele etme ettiğini gösteriyor. Her birliktei kendi hayatında farklı birlikte yerde olan bu dört bayanın yazısi, görmekyicilere canlı olmakmın ne kadar acımasız olabileceğini ve her zaman umudun olduğunu yadırgatıyor.”